291. § | வாய்மை எனப்படுவது யாதெனின் யாதொன்றும் |
292. § | பொய்ம்மையும் வாய்மை யிடத்த புரைதீர்ந்த |
293. § | தன்நெஞ் சறிவது பொய்யற்க பொய்த்தபின் |
294. § | உள்ளத்தாற் பொய்யா தொழுகின் உலகத்தார் |
295. § | மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் தவத்தொடு |
296. § | பொய்யாமை அன்ன புகழில்லை எய்யாமை |
297. § | பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற |
298. § | புறத்தூய்மை நீரான் அமையும் அகந் தூய்மை |
299. § | எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப் |
300. § | யாமெய்யாக் கண்டவற்றுள் இல்லை எனைத்தொன்றும் |